‘De kern is dat de tuin in alle gevallen een soort overgangsgebied is. Een ‘mixed zone’ tussen binnen en buiten, cultuur en natuur en tussen de ander en mijzelf. In de tuin komen al die krachten, al die actoren, elkaar tegen. Maar de tuin is ook een ontmoetingsplek voor het goddelijke en het menselijke, hemel en aarde.’

Het Nederlands Dagblad besteedde vandaag aandacht aan de bundel Spiritualiteit van de tuin middels een interview met redacteur Frank Bosman. De laatste vraag van de interviewer ging over hoveniers en of zij misschien een voorsprong hadden op ons ‘stadsjongens en -meisjes’ vanwege hun intensieve omgang met de natuur.

‘Mijn schoonvader zaliger was een hovenier. Hij was heel veel buiten. Die man was het gelukkigst als hij buiten bezig was. Met plantjes of om vijf uur ’s ochtends in een ijskoud meertje gaan zwemmen. Naakt, uiteraard. Hoveniers werken in de zon, maar ook in de regen. Werken met heel mooie bloemen, maar moeten ook zware stenen sjouwen. Dat hoort er ook allemaal bij. Dus jaloers? Ze hebben zeker een voorsprong op de rest als het gaat om gevoeligheid voor de schepping. En dat is een mooi iets.’

Bron: Nederlands Dagblad